Leasing – ujęcie w sprawozdaniu finansowym

Zbliżające się zamknięcie 2023 roku to dobry moment na weryfikację umów leasingu pod kątem ich ujęcia w rocznym sprawozdaniu finansowym.

Polskie przepisy przewidują rozróżnienie dwóch grup umów traktowanych jako leasing. Należy przy tym pamiętać, że dla potrzeb rachunkowości wiele umów dzierżawy, najmu lub nawet umów nienazwanych będzie kwalifikowanych na równi z klasycznymi umowami leasingu.

Leasing operacyjny jest rozumiany jak zwykła usługa. Jeśli zatem wynajmujemy za okres kilku miesięcy kserokopiarkę, wózek widłowy czy samochód osobowy, a umowa nie determinuje konieczności jej kontynuacji lub wykupu użytkowanego przedmiotu, w sprawozdaniu finansowym nie pojawi się środek trwały ani zobowiązanie finansowe z tytułu leasingu. Raty leasingowe będą stanowiły dla firmy koszty bieżącego okresu, na równi z innymi usługami. Faktury będą księgowane podobnie do tych dotyczących usług IT czy usług telekomunikacyjnych.

Leasing finansowy interpretowany jest podobnie do zakupu środka trwałego sfinansowanego kredytem bankowym. Leasingobiorca ujmuje środek trwały i amortyzuje go, a ponadto wykazuje zobowiązania finansowe i oblicza od nich odsetki. Zamiast kosztów usług obcych, w rachunku zysków i strat pojawiają się koszty amortyzacji i odsetek. Leasing finansowy to zwykle długoterminowa umowa, często kończąca się wykupem przedmiotu leasingu, z chwilą którego korzystający staje się prawnym właścicielem użytkowanej rzeczy.

Ustawa o rachunkowości określa kryteria podziału umów na dwie, wskazane powyżej grupy. Znajdziemy je w art. 3 ust. 4 ustawy. Warto zwrócić uwagę na fakt, że mniejsze firmy mogą przyjąć w swojej polityce rachunkowości uproszczone podejście i kwalifikować umowy według zasad określonych w przepisach podatkowych i nie stosować przepisów art. 3 ust. 4 i 5 ustawy o rachunkowości. Warto bowiem zaznaczyć, że ta sama umowa leasingu może być inaczej zakwalifikowana dla potrzeb podatkowych i bilansowych, np. leasing finansowy w ujęciu księgowym jest często leasingiem operacyjnym w świetle prawa podatkowego. Z uproszczenia mogą skorzystać jednostki, które za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:

• 25 500 000 zł – suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,
• 51 000 000 zł – przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,
• 50 osób – średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty.

bh

zespół MAC AUDITOR